وضعیت حضانت فرزند در طلاق توافقی

طلاق توافقی یکی از انواع طلاق هاست که در امور مالی و غیر مالی دارای آثار خاصی می باشد. حضانت فرزند در طلاق توافقی یکی از مهمترین مسائلی است که باید در جریان پرونده و توسط دادگاه خانواده بررسی گردد. قوانین ویژه ای در حقوق مدنی برای حضانت تعیین شده است اما توافقی بودن طلاق می تواند برخی از این قوانین را نادیده بگیرد که البته مصلحت طفل در تمام طلاق ها به رضایت طرفین و قوانین مندرج ارجحیت دارد. اگر شما نیز می خواهید اطلاعات لازم را در خصوص حضانت فرزند در طلاق توافقی به دست آورید پیشنهاد می کنیم با مطالعه این مقاله ما را همراهی کنید.

قواعد کلی حضانت فرزند

قوانین خاصی در زمینه حضانت فرزند وجود دارد که شامل موارد ذیل هستند:

• حضانت طفل از تولد تا هفت سالگی بر عهده مادر است مشروط بر اینکه مادر ازدواج نکند .
• حضانت طفل اعم از دختر یا پسر از هفت سالگی بر عهده پدر خواهد بود.
• حضانت دختر برای پدر تا سن 9 سالگی و برای پسر تا سن 15 سالگی فرزند ادامه دارد.
• فرزندان پس از سنین مندرج در بند اخیر از حضانت خارج می شوند.
• حضانت به عنوان یک حق و تکلیف شناخته می شود. بنابراین طرفین علاوه بر اینکه می توانند از حقوق خود برای دریافت حضانت فرزند دفاع کنند در صورت دریافت حضانت نیز نمی توانند از پذیرش آن خودداری نمایند .
• عدم صلاحیت اخلاقی والدین مهمترین مسئله ایست که حق حضانت بر اطفال را سلب می کند.
• مصلحت طفل می تواند تمام قوانین فوق را تحت تاثیر قرار داده و قاضی را موظف به صدور رای به نحو دیگری نماید .

توافق طرفین در حضانت فرزند

زمانیکه از طلاق توافقی سخن می گوییم به خوبی نمایان است که طرفین باید در خصوص مسائل مختلف از جمله مهریه ، نفقه گذشته و ایام عده ، اجرت المثل ایام زوجیت ، جهیزیه و حضانت فرزند یا فرزندان توافق می نمایند . البته این توافق باید در حدود قانون باشد و خارج از آن نمی توان مبادرت به توافق نمود. حضانت فرزند در طلاق توافقی نیز بر عهده پدر و مادر نهاده شده است و آن ها می توانند یکی از شیوه های ذیل را برای تعیین حضانت بکار گیرند:

• مادر در قبال بذل تمام یا بخشی از مهریه، حضانت طفل را به دست می آورد.
• مادر در قبال بذل تمام حقوق مالی، حضانت فرزند را برعهده خواهد گرفت.
• پدر و مادر توافق می کنند طبق قوانین مندرج در این زمینه عمل کنند.
• طرفین توافق می کنند که حتی در صورت ازدواج مادر نیز طفل نزد او باشد.
• مادر می پذیرد که در صورت دریافت نفقه خود و فرزند، حتی بعد از سن هفت سالگی نیز از کودک نگهداری کند.
• پدر تمام حقوق مالی زن را پرداخت می کند اما می خواهد کودک حتی قبل از هفت سالگی نیز تحت سرپرستی او باشد.

موارد فوق عمده ترین تصمیماتی هستند که توسط زوجین برای حضانت فرزند در طلاق توافقی اخذ شده اند اما افراد می توانند باتوجه به اصل حاکمیت اراده در این زمینه تصمیم گرفته و به یک نتیجه مناسب دست پیدا کنند.

نکاتی در خصوص حضانت فرزند در طلاق توافقی

• حق والدین در محدوده قوانین بر حضانت طفل ساقط نمی شود اما اگر طرفین از برخی حقوق خود مانند حق دریافت مهریه یا نفقه گذشت کنند نمی توانند به آن رجوع کنند مگر اینکه حق رجوع را برای خود محفوظ دارند.
• ممکن است دادگاه مدتی بعد از صدور حکم در زمینه حضانت فرزند به عدم صلاحیت فردی که حق حضانت را دریافت کرده است پی ببرد. در این شرایط می تواند با استناد به ماده 41 قانون حمایت خانواده توافقات طرفین را نادیده گرفته و فرزند را به والدی بسپارد که حق حضانت نداشته است.
• مصلحت فرزند برای حضانت حتی در طلاق توافقی نیز جاری است و توافق طرفین نباید به گونه ای باشد که رشد شخصی و اجتماعی فرد یا سلامت فیزیکی او را خدشه دار کند. دادستان مهمترین فردی است که می تواند نیاز به تغییر در حکم حضانت را از دادگاه درخواست نماید.
• اگر دادگاه هیچ کدام از طرفین را برای حضانت اصلح نداد باتوجه به ولایت جد پدری، او را برای رسیدگی به وضعیت طفل منصوب می کند.

در این زمینه بهتر است حتما به مشاوره حقوقی حضانت مراجعه کنید و سوالات خود را مطرح نمایید. مشاوره حقوقی طلاق و وکیل طلاق توافقی نیز افرادی هستند که می توانند شما را در این مسیر همراهی کنند.

امید شاه مرادی وکیل پایه یک دادگستری و مشاور حقوقی