الزام به رفع مزاحمت
الزام به رفع مزاحمت : الزام به رفع مزاحمت : مطابق با ماده 160 قانون آیین دادرسی مدنی ، دعوای مزاحمت عبارت است از : دعوایی که به موجب آن متصرف مال غیر منقول ، درخواست جلوگیری از مزاحمت کسی را می کند که نسبت به متصرفات او مزاحم است ، بدون اینکه مال را از تصرف متصرف خارج کرده باشد ؛ بنابراین بدون اینکه ملک از تصرف مالک خارج شود ، نسبت به تصرفات مالک مزاحمت ایجاد شده است و اجازه بهره برداری مناسب متصرف را از ملک نمی دهد . مثل اینکه شخصی با تخلیه مصالح و یا با ریختن زباله در ورودی ملک دیگری ، برای مالک مزاحمت ایجاد کند .
در دعوای مزاحمت باید ارکان زیر موجود باشد :
- تصرف سابق خواهان بدون مزاحمت
- مزاحمت فعلی خوانده بدون رضایت خواهان
- غیر قانونی بودن مزاحمت خوانده
دادخواست الزام به رفع مزاحمت مزاحمت :
در دعوای مزاحمت ، خواهان باید ثابت کند که موضوع دعوا حسب مورد ، قبل از خارج شدن ملک از تصرف وی و یا قبل از ممانعت و یا مزاحمت در تصرف و یا مورد استفاده ی او بوده و بدون رضایت او و یا به غیر وسیله قانونی از تصرف وی خارج شده است .
در دعوای مزاحمت از حق ، خواهان دعوی کسی است که نسبت به تصرفات او مزاحمت شده است . مزاحم ملک نیز خوانده ی دعوا است .
نحوه اجرای رأی مزاحمت از حق
دعوای الزام به رفع مزاحمت از حق بلافاصله پس از صدور حکم دادگاه بدوی و قبل از قطعیت ، رأی اجرا می شود و تجدید نظرخواهی محکوم علیه ، تاثیری در اجرای رأی ندارد .
جهت کسب اطلاعات بیشتر در خصوص الزام به رفع مزاحمت از حق ، قبل از طرح دادخواست یا دفاع در دعوی و اخذ مشاوره از وکیل ملکی با ما تماس بگیرید . تلفن تماس : 09123939759